Abstract | Keywords | Export | Availability | Bookmark

Choose an application

• Reference Manager
• EndNote
• RefWorks (Direct export to RefWorks)

Giftige granaten: Al in 1899 noemden wereldleiders chemische wapens barbaars en laf. Toch hingen in de Eerste Wereldoorlog dikke wolken chloor, fosgeen en mosterdgas boven de strijdvelden en in de loopgraven. In de Tweede Wereldoorlog bleven de dodelijke chemicaliën in de voorraadbunkers. Althans in Europa. Na meer dan 25 jaar onderhandelen, besloot de wereld in 1997 door het Chemische Wapens Verdrag te tekenen alle 80.000 ton aan opgeslagen dodelijke chemicaliën bedoeld voor oorlogsvoering op te ruimen. Eind 2013 was tachtig procent opgeruimd, aldus de OPCW, de organisatie die het verdrag controleert en toeziet op de ontmanteling van de chemische strijdmiddelen. Nog steeds niet uitgeroeid Toch zijn niet alle chemische wapens onder controle. Terroristische organisaties dreigen ze te produceren en te gebruiken. In 2013 stierven in een Syrische woonwijk rond de 1.400 mannen, vrouwen en kinderen door raketten voorzien van het zenuwgas sarin. Onder druk van de internationale gemeenschap tekende Syrië toen het Chemische Wapens Verdrag. Waarna experts onder de vlag van de VN de chemicaliën het land uitloodsten voor vernietiging. Maar nog steeds gaan de gifgasaanvallen door. Ook oude chemische wapens zorgen voor problemen. Ze zijn gedumpt op de zeebodem en liggen verloren in de velden of begraven in afgelegen gebieden. De omhulsels roesten langzaam weg, waardoor de giftige inhoud opnieuw een bedreiging vormt voor mens en milieu.


Chemistry --- Eerste Wereldoorlog --- chemische wapens --- anno 1910-1919